🇫🇷 Dlaczego język francuski jest dziwny?

Język francuski przez wiele osób jest uważany za trudny. Jest w tym sporo prawdy. Może to wynikać m.in. z tego, że język francuski jest językiem, w którym można dostrzec wiele nielogicznych i niespójnych rzeczy. W tym wpisie podaję kilka ciekawostek, które sprawiają, że francuski może wydawać się dziwny i niezrozumiały.

Francuskie liczebniki

Liczebniki są jedną z pierwszych rzeczy, które mogą cię zaskoczyć. Nie chodzi tutaj o wszystkie liczebniki, a konkretnie o liczby 70, 80 i 90, które bardzo się różnią. Wynika to z faktu, że ich nazwy w języku francuskim mają postać dodawania i/lub mnożenia. Wygląda to następująco:
– 70 to po francusku soixante-dix (czyli sześćdziesiąt-dziesięć),
– 80 to quatre-vingts (czyli cztery (razy) dwadzieścia),
– 90 to quatre-vingt-dix (czyli cztery (razy) dwadzieścia (plus) dziesięć).

Przyznasz, że wygląda to bardzo dziwnie. Taki system liczenia jest pozostałością po starym systemie opartym nie na dziesiątkach (jak obecnie), a na dwudziestkach). Trudno powiedzieć, dlaczego akurat te liczebniki przetrwały do dzisiaj.

Taki system liczebników obowiązuje we Francji, ale Francja nie jest przecież jedynym krajem francuskojęzycznym. W Belgii na przykład wygląda to dużo prościej, bo tam 70 to po prostu septante, a 90 nonante. Francuskojęzyczni mieszkańcy Szwajcarii poszli o krok dalej i zastąpili również 80 (quatre-vingts) słowem huitante.

Przeczenie w języku francuskim

W języku francuskim podwójne przeczenie jest standardem. Są od tego pewne odstępstwa, ale w zdecydowanej większości przypadków przeczenie będzie miało dwie części: ne przed czasownikiem i pas po czasowniku.

W przeszłości wyglądało to nieco inaczej, bo przeczenie było jednoczęściowe i ograniczało się jedynie do słowa ne przed czasownikiem. W pewnym momencie zaczęto jednak dodawać drugi człon, aby przeczenie było bardziej słyszalne i zrozumiałe.

Dziś również można użyć tylko pierwszego członu przeczenia, ale zdarza się to w języku formalnym w połączeniu z niektórymi czasownikami (np. Je ne peux faire quelque chose…).

Zupełnie inaczej wygląda to we współczesnym języku potocznym, gdzie bardzo często pomija się ne przed czasownikiem. Bardzo często powiemy więc Je suis pas zamiast Je ne suis pas.

Nieme litery w języku francuskim

To jeden z największych dylematów każdego, kto uczy się języka francuskiego – co czytać, a czego nie. Jeśli zastanawiasz się, czy końcówkę jakiegoś słowa się wymawia czy też nie, znacznie częściej odpowiedź brzmi „nie”.

Ortografia języka francuskiego jest bardzo niepraktyczna, bo zapisujemy o wiele więcej liter, niż faktycznie wymawiamy. Gdybyśmy chcieli uprościć ten język i wprowadzić zasadę „czytamy tak, jak piszemy”, okazałoby się, że wiele słów skróciło się nawet o połowę.

Homonimy

To, że bardzo wielu liter się nie czyta, prowadzi do tego, że istnieje bardzo wiele słów, które wymawia się tak samo, ale zupełnie inaczej zapisuje. Słuchając kogoś mówiącego po francusku, bardzo często jesteśmy w stanie określić znaczenie danego słowa na podstawie kontekstu. Gdyby ta osoba wypowiedziała tylko to jedno słowo, moglibyśmy nie zrozumieć, o co jej chodzi.

Poniżej znajdziesz kilka przykładów (każde z tych słów wymawia się dokładnie tak samo):
– vert – zielony;
– vers – wers;
– vers – w kierunku czegoś, około;
– ver – robak;
– verre – szklanka.

To może być frustrujące, prawda?

Subjonctif

Jeśli uczysz się francuskiego już od jakiegoś czasu, pewnie wiesz, o co chodzi. Jeśli nie, już tłumaczę. Subjonctif to taki tryb czasownika, którego używa się w różnego rodzaju wyrażeniach oznaczających wątpliwość, emocje, subiektywność itp.

Po przeczytaniu teorii zawartej w podręcznikach wydaje się to logiczne. Jednak im więcej czasu poświęcisz na ćwiczenie tego trybu, tym więcej nieścisłości zaczniesz dostrzegać. Aż wreszcie okaże się, że trzeba to wykuć na pamięć, bo wyjątków może być więcej, niż przykładów potwierdzających regułę.

Weźmy prosty przykład: wyrażenie j’ai l’impression que (mam wrażenie, że). Po przeczytaniu definicji trybu subjonctif i całej teorii stwierdzisz na pewno, że po tym wyrażeniu należy użyć tego trybu. Otoż nie. Dlaczego? Nie mam pojęcia. Jest mnóstwo takich przypadków, które doskonale wpisują się w definicję trybu subjonctif, ale mimo to używa się po nich standardowego trybu indicatif.

Jeśli jeszcze wystarczająco nie namieszałem ci w głowie, to teraz będzie jeszcze gorzej.

Weźmy znów to samo wyrażenie, które podałem powyżej. O ile w trybie oznajmującym nie należy używać trybu subjonctif, o tyle w pytaniach (z inwersją) i przeczeniach jak najbardziej tak. Czy jest w tym jakaś logika. Raczej nie.

Język francuski – czy rzeczywiście jest tak trudny?

Mam nadzieję, że ten wpis nie zniechęcił cię do nauki francuskiego. Zdecydowanie nie taki był mój cel. Założeniem tego wpisu było wybranie kilku ciekawostek, które mogą wydać się ciekawe z perspektywy kogoś, kto zastanawia się nad rozpoczęciem nauki tego języka. A przy okazji również przygotowanie na momenty frustracji, które z pewnością się pojawią jeśli zaczniesz uczyć się tego języka na poważnie.

ŚLEDŹ MNIE W MEDIACH SPOŁECZNOŚCIOWYCH:

🔴 YOUTUBE – nowy film w każdą środę o 20:00
📱 INSTAGRAM
📱 FACEBOOK
🎧 SPOTIFY – nowy podcast w każdą środę o 20:00 (wersja audio nagrania z YouTube)

MOJE PRODUKTY I KURSY:

🧠 DARMOWY E-BOOK „OBUDŹ SWÓJ MÓZG I UCZ SIĘ SZYBCIEJ”
📘 KSIĄŻKA „JAK UCZYĆ SIĘ JĘZYKÓW I NIE ZWARIOWAĆ?”
✅ DARMOWY KURS ON-LINE „ABC POLIGLOTY”
💪 KURS ON-LINE „NIEUSTRASZONY POLIGLOTA”